De (on)zin van een datakraamkamer

Deze blog van Dave Stam is verschenen op AG Connect.

Ja, de belofte dat ‘data het nieuwe goud is’ levert nogal wat prestatiedruk op, hoor ik om me heen. Maar tussen ‘er wat mee moeten’ en ‘waardevolle inzichten’ zitten nogal wat hindernissen. Te vaak nog eindigt een proces van bloed, zweet en tranen in een teleurstelling: gebruikers hebben niets aan de data. Bijvoorbeeld omdat de data-integratie in het structurele datawarehouse mislukte, of omdat de data weinig doen voor je businesscase.

Een kraamkamer biedt dan uitkomst, een klusschuur of play ground waar je naar hartenlust kunt experimenteren. Hier leg je de koppeling naar het structurele datawarehouse en de master- en reference data. En pas als je alles getest hebt, maak je de stap naar het structurele datawarehouse – niet eerder. Maar wanneer zet je zo’n kraamkamer in? Het heeft meerwaarde bij complexe data-integratie en afleidingen, waarbij veel onzekerheid heerst.

… je de datakwaliteit wilt bepalen. Of het nu gaat externe (vaak ingekochte) of juist interne bronnen. Neem omvangrijke Excelbestanden, waarbij de datatypen op elk tabblad net in een andere volgorde staan. In kraamkamer toets je de relevantie: geven de bronnen eigenlijk wel antwoord op onze vraag? Heb je er echt wat aan? Dan kun je de datakwaliteit ook een cijfer geven, zoals mijn collega Peter Noordam in zijn blog betoogt.

… de integratie met bestaande data wilt testen. Een voorbeeld. Het ene bestand schrijft Jansen, het andere Janssen – beide bedoelen dezelfde persoon, maar het staat er anders. Dat is niet matchbaar. In de kraamkamer zoek je alvast naar gelijke kenmerken, een betrouwbare identificatie tussen beide bestanden. En neem dan ook meteen wetgeving mee, want misschien mag je bepaalde kenmerken niet combineren, vanuit de AVG bijvoorbeeld.

… businessimpact wilt toetsen. Bij bestaande of nieuwe businessmodellen. De kraamkamer fungeert dan als beslisboom, zoals we zelf in de bankenwereld getest hebben. Bijvoorbeeld: hoe verandert de verhouding tussen de uitstaande schuld versus het onderpand, als we de waardering van het onderpand anders insteken? En wat is de impact op de voorziening als we het onderpand baseren op de indexaties van het CBS? In de kraamkamer kun je veilig aan dit soort knoppen draaien en het effect zien.

Zo biedt de kraamkamer een referentie, een toetssteen voor je daadwerkelijke integratie. Zo’n proefproces kost wel iets meer tijd, maar die win je later terug omdat je niet meer aan fouten hoeft te sleutelen.

Steeds meer organisaties zien het nut van een kraamkamer in en gaan ermee aan de slag, merk ik. Dat is mooi, maar is een kraamkamer altijd de oplossing? Zeker niet. Bij relatief eenvoudige aanpassingen, bijvoorbeeld een extra dataveld, hoef je geen kraamkamer op te zetten. Want het is dan wel een speelkamer, maar geen speeltje.